آیا فرانسه زبان عشق است؟

چه چیزی در زبان فرانسه وجود دارد که به آن به عنوان زبان عشق شهرت می بخشد؟ بیایید با هم پاسخ را کشف کنیم.

هیچ پاسخی برای این سوال وجود ندارد که آیا فرانسوی زبان عشق است یا خیر. بستگی به این دارد که از چه کسی بپرسید و منظور آنها از “عشق” چیست. برای برخی، ممکن است این زبان به عنوان یک زبان عاشقانه، پر از شور و احساسات دیده شود. برای دیگران، ممکن است آن را با صداهای گلویی و حروف صدادار شاداب، حسی یا عشقی تلقی کنند. با این حال، دیگران ممکن است آن را زبان دیپلماسی و پیچیدگی بدانند.

مهم نیست که چگونه به آن نگاه می کنید، شکی نیست که فرانسوی یک je ne sais quoi خاص دارد. پس چرا اینطور است؟ چه چیزی این زبان عاشقانه را در مورد مسائل عشقی خاص می کند؟ بیایید برخی از دلایلی را بررسی کنیم که چرا فرانسوی ممکن است پادشاه (یا ملکه) زبان های عشق باشد.

آیا فرانسه واقعا یک زبان رمانتیک است؟

آیا واقعاً می توانیم زبان فرانسه را زبان عشق بنامیم؟ شکی نیست که این زبان چیز خاصی دارد که به خوبی به مسائل قلبی کمک می کند.

با این حال، گاهی اوقات، “زبان عشق” را می توان به اشتباه به جای “زبان عاشقانه” به کار برد – اما در این صورت، باید به یاد داشته باشیم که “عاشقانه” واقعاً در اینجا چه معنایی دارد.

عاشقانه در مقابل عاشقانه

کلمه “رمانس” از نام امپراتوری روم گرفته شده است که در آن به زبان لاتین صحبت می شد. زبان‌های عاشقانه، زبان‌های اروپایی هستند که از لاتین تکامل یافته‌اند: فرانسوی، ایتالیایی، اسپانیایی، پرتغالی و رومانیایی و غیره.

آنها شباهت های خاصی در دستور زبان و ساختار خود دارند، از لحن های ملودیک و بیانی استفاده می کنند و همچنین واژگان مشترک زیادی دارند.

بنابراین، فرانسوی را “زبان عاشقانه” نمی نامند، جایی که “رمانس” به معنای “مربوط به عشق و محبت” است. در عوض، این یک “زبان عاشقانه” است، که در آن “رمانس” به معنای “منشأ رومی” است.

و، حقیقتاً، هیچ چیز ذاتاً رمانتیکی در مورد این زبان ها وجود ندارد. در واقع، زبان های عاشقانه با صرف افعال سخت و قواعد دستور زبان پیچیده می توانند بسیار خشن و نابخشودنی باشند. با این وجود، همه آنها در مورد زبان عشق بودن، تاریخ مشابهی دارند.

قبل از ظهور آهنگ‌ها و رمان‌های عاشقانه محبوب انگلیسی زبان، زبان‌های عاشقانه، به‌ویژه فرانسوی، برای همه چیزهای مرتبط با عشق مورد استفاده قرار می‌گرفت. و شهرت آن‌ها از آن زمان تاکنون باقی مانده است.

تاریخچه پشت شهرت فرانسوی به عنوان زبان عشق

قرن هاست که زبان فرانسه زبان عشق محسوب می شود. اما، چرا اینطور است؟ چه چیزی در این زبان عاشقانه وجود دارد که آن را در مورد مسائل قلبی بسیار خاص می کند؟

فرانسوی‌ها تاریخ فرهنگی طولانی و درخشانی در زمینه هنر دارند و بسیاری از پاسخ‌ها به شهرت این زبان در ادبیات فرانسه نهفته است. منبع . در قرون وسطی، فرانسه به عنوان کشوری با زندگی پیچیده و باکیفیت شناخته می شد.

اشعار و رمان های معروفی در مورد عشق در آنجا سروده شد و در سراسر اروپا پخش شد. این روند در طول اعصار ادامه داشته است. فرانسوی ها از شاعرانی مانند پیر دو رونسار و ژان دو لافونتن گرفته تا رمان نویسانی مانند الکساندر دوما و گوستاو فلوبر، همیشه به سمت داستان های عاشقانه کشیده شده اند.

از آنجایی که فرانسه برای نوشتن ادبیات رمانتیک شهرت پیدا کرد، مردم شروع به نامیدن داستان های عاشقانه «رمانس» کردند (یا از کلمه فرانسوی رمان – «رومی» یا از این واقعیت که چنین داستان هایی در زبان رمانتیک تکامل یافتند). بعدها، تمام ادبیاتی که در مورد عشق صحبت می‌کردند با کلمه «عاشقانه» همراه شدند.

اشعار و رمان های فرانسوی در سراسر جهان گسترش یافت و مردم را به این باور رساند که فرانسوی هایی که چنین چیزهایی می نویسند در مورد چگونگی جلب شرکای عاشقانه آگاه هستند. و مهمتر از همه، این فرانسه بود که زادگاه مفهوم مدرن عشق به عنوان یک احساس عاشقانه است که می تواند خارج از ازدواج وجود داشته باشد.

در طول قرن‌ها، فرانسوی‌ها (و همچنین سایر ملت‌های برخاسته از امپراتوری روم، مانند اسپانیایی‌ها یا ایتالیایی‌ها) به‌عنوان عاشقان پرشور و استادان عاشقانه، ظرافت و ذوق خوب شناخته شده‌اند.

با تکامل جهان، آداب و رسوم تغییر کرد و یکی از دوره های اصلی که بر شهرت فرانسه به عنوان کشور عشق تأثیر گذاشت، سلطنت ملکه ویکتوریا بود. در آن زمان انگلستان وارد دوره پیوریتانیسم شد و فرانسه به مرکز آزادی فرهنگی و هنری تبدیل شد.

هر چیزی که فراتر از استانداردهای رایج بود و به رابطه جنسی مربوط می شد، فرانسوی تلقی می شد – بوسه های فرانسوی، “حروف فرانسوی”، سالن های ماساژ فرانسوی. با گذشت زمان، این تغییر کرده است، اما شهرت فرانسه به عنوان کشور عشق و آزادی جنسی باقی مانده است.